Gdzie leży Tuczno?

Tuczno położone jest na Pojezierzu Wałeckim i należy do powiatu wałeckiego. Położenie jego wyznaczają doliny Noteci, Gwdy, Drawy, Dobrzycy, Płocicznej i Przyłęgi. Pojezierze to charakteryzuje się dużymi obszarami moreny dennej, poprzecinanymi w okolicy Człopy i Tuczna polami zandrowymi o mało urodzajnych glebach. Przeważają tu liczne wzniesienia porośnięte lasami oraz duża ilość lasów i terenów bagiennych. Tuczno zlokalizowane zostało na terenie wypiętrzonym znacznie ponad lustra wód i terenów bagiennych. Wraz z gminą usytuowane jest na obrzeżach Drawieńskiego Parku Narodowego. W granicach administracyjnych miasta są trzy jeziora: Liptowskie, Tuczno i Zamkowe.

Historia

Obszary, na których powstało Tuczno, we wcześniejszej fazie wczesnego średniowiecza były terenami penetrowanymi przez osadnictwo idące z Wielkopolski, a więc etnicznie przynależne do tej krainy. Równocześnie jako pogranicze narażone było na ekspansję polityczną idącą z Pomorza Zachodniego.

Na przełomie XIII/XIV w. Tuczno z okolicą, na przeciąg pół wieku, znalazło się w rękach Brandenburgii. Z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki pisane o Tucznie, które nadane zostało jako lenno rodowi rycerskiemu-Wedlom (1305 r.). Pierwsza wzmianka o Tucznie wiąże się ze zdobyciem przez Hesse von Wedel „murowanego domu” w roku 1296. Około 1300 roku tereny położone pomiędzy rzekami Drawą i Gwdą włączone zostały do  Marchii Brandenburskiej.
Najstarsza źródłowa wzmianka o Tucznie jako „civitas” pochodzi z roku 1306., przy czym należy sądzić, że już wówczas Tuczno było zespołem miejskim z kościołem. W 1331 roku otrzymało brandenburskie prawa miejskie, ale był to przywilej poprawiający jedynie warunki rozwojowe.

Nazwę miasta wywodzi się od wyrazu “tłusty” (tuczny), co również może znaczyć “tuka” więc wody obfitujące w ryby. Z XV w. znana jest też nazwa rośliny o podobnym brzmieniu-“tuczeń”. Forma zgermanizowana Tutz.

Turystyka
Na wschód od Tuczna przebiega dość długi odcinek Wału Pomorskiego, który kryje się dziś wśród leśnych ostępów. Zwiedzanie tych fortyfikacji połączone jest więc z obcowaniem z bujną naturą. Zimą spotkamy tam liczne tropy zwierzyny. Wrażenie robi też ukształtowanie terenu. Umocnienia znajdują się na terenach, z których w wielu miejscach rozciągają się piękne widoki na podmokłe kotliny i niewielkie leśne jeziorka.
Na terenie dawnej grupy warownej “Strzaliny” utworzono rezerwat o powierzchni 17,83 ha. Jego celem jest ochrona czwartego co do wielkości w Polsce zimowiska nietoperzy. Na terenie rezerwatu bytują między innymi cztery gatunki chronione: nocek duży, nocek Natterera, nocek rudy, gacek brunatny.
Drugim ciekawym miejscem jest rezerwat chroniący torfowiska na terenie tzw. Głodnych Jeziorek w pobliżu wsi Martew.
W samym Tucznie zwiedzać możemy między innymi zamek, trójnawowy, gotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP.