Rezerwat Wielkopolska Dolina Rurzycy utworzono w 2008 roku. Obejmuje powierzchnię niemal 900 hektarów, w tym trzy najdalej wysunięte na północ jeziora: Krąpsko Małe, Krąpsko Długie i Trzebieszki. Trzy pozostałe jeziora: Krąpsko Górne, Krąpsko Średnie i Dąb, wchodzą w skład leżącego po stronie województwa zachodniopomorskiego rezerwatu Dolina Rurzycy. Przyrodniczo i krajobrazowo rezerwaty stanowią całość, rozdzieliły je tylko podziały administracyjne i data powstania. Wielkopolska Dolina Rurzycy wraz z rezerwatami Dolina Rurzycy, Diabli Skok i Smolary tworzą kompleks rezerwatów chroniących unikalną przyrodę i krajobraz rzeki Rurzycy. Utworzenie rezerwatów było ukoronowaniem starań czynionych przez ponad dwadzieścia lat przez przyrodników, leśników oraz lokalną społeczność.
Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie istniejących walorów krajobrazowych rzeki wraz z jeziorami rynnowymi, roślinnością źródliskową, torfowiskową oraz rosnącym na zboczach lasami.
Są to obszary cenne przyrodniczo, występuje tu wiele rzadkich i chronionych gatunków roślin, grzybów i zwierząt.
Zwiedzanie rezerwatu i okolic ułatwiają żółty pieszy szlak turystyczny oraz szlaki kajakowe. Turyści indywidualni mogą z nich korzystać bez uzyskiwania zgody od organów administracyjnych prowadzących rezerwat (RDOŚ w Poznaniu), spływy grupowe muszą być wcześniej zgłoszone i zarejestrowane.
Odwiedzając Rurzycę należy pamiętać, że jesteśmy w rezerwacie – miejscu, które jest szczególnym podarunkiem od natury. Doskonale zamaskowana w lasach przez wiele wieków dolina opierała się cywilizacji, by przetrwać w niewiele zmienionej formie aż do naszych czasów. Od naszej mądrości zależy, czy uda nam się z tego daru skorzystać tak, by nie naruszając walorów przyrodniczych – wykorzystać jej atrakcyjność rekreacyjną i turystyczną.
