Droga z Łubowa do Bornego Sulinowa wybudowana została w latach trzydziestych XX w. przez junaków RAD (Reichsarbeitsdienst, czyli Służby Pracy dla Rzeszy). Jej betonowa nawierzchnia nie uległa zmianie do dziś. Z tego powodu bardzo dobrze zachowała się betonowa zapora przeciwczołgowa z otworami do umieszczania stalowych dwuteowników (tzw. Stecksperre, czyli zapora wtykowa), które uniemożliwiały przejazd pojazdów mechanicznych. Pochylone pod kątem 60 stopni stalowe dwuteowniki umieszczano w otworach w przypadku zagrożenia atakiem przeciwnika. Na drodze do Bornego Sulinowa zapora ta obejmowała również pobocza, a po północnej stronie drogi sięgała do torów kolejowych. Również za dawnym torowiskiem znajdziemy pozostałości wbitych w ziemię dwuteowników.