Grupa Warowna Cegielnia, wchodząca w skład umocnień Wału Pomorskiego, umiejscowiona została między jeziorami Zamkowym i Chmiel Duży. Wybudowana w latach 1932-1935 miała za zadanie bronić nie tylko miasta, ale także szosy biegnącej w kierunku Piły oraz linii kolejowej. W jej skład wchodzi kilkanaście obiektów różnego przeznaczenia, wybudowanych w początkowej fazie budowy oraz stanowiska zwane Tobrukami powstałe w 1944 r.
Trzon GW Cegielnia stanowią dwa schrony typu B tzw. B – Werki. Pierwszy z nich wyposażony został w kopułę 6-strzelnicową, obserwacyjną i kazamatę flankującą. Drugi pełnił przede wszystkim funkcję schronu biernego z uzbrojeniem tylko w kazamacie flankującej. Schrony główne nie maja bezpośredniego połączenia. Poterny, w które każdy z nich jest wyposażony prowadza do dwóch wież wyposażonych w kopułę 3-strzelnicową.
W skład GW Cegielnia wchodzą dwa wielosektorowe schrony B1, miejscami wzmocnione do B. Nie posiadały one kopuły pancernej, a ich ochronę stanowiły płyty pancerne.
Grupa Warowna Cegielnia przyjęła kształt dwóch linii schronów. W skład pierwszej wchodzą schrony główne, obiekty wielosektorowe oraz dwa schrony jednosektorowe przy zaporach p.panc. Druga to schrony bojowy typu B1 różnego zastosowania – do ognia flankującego i czołowego, schron obserwacyjny oraz schron bierny dla armat p.panc. i obsługi – budowla wyjątkowa na Wale Pomorskim. Pozycje wzmocniono w 1944 r. kilkoma małymi schronami zwanymi potocznie tobrukami.
