Naziemna część Grupy Warownej „Śmiadowska Góra” jest dostępna dla turystów. Jednak podczas samodzielnego zwiedzania należy zachować szczególną ostrożność. Kompleks podziemnych chodników jest zamknięty, ale można umówić się na jego bezpieczne zwiedzanie z przewodnikiem. W tym celu trzeba skontaktować się z Muzeum Wału Pomorskiego i Militarnej Historii Pomorza w Szczecinku (tel. 506 088 343).
Kompleks obronny składa się z sześciu schronów, których sygnatury wskazują, że w 1939 r. zakwalifikowano je do kategorii Panzerwerków.
Kiedy wprowadzono to określenie, stosowano je do dzieł obronnych o odporności B wyposażonych w kopuły pancerne. Później rozszerzono to pojęcie na schrony o odporności B1, a także na obiekty bez kopuł pancernych, ale wchodzące w skład grup warownych. Tylko dwa schrony Grupy Warownej „Śmiadowska Góra” Pz.W.975 i Pz.W.974 wyposażone były w kopuły pancerne, a wysoką klasę odporności B miał tylko ten drugi.
Grupa powstawała w trzech etapach. W 1933 r. wzniesiono najdalej wysunięte na wschód schrony PzW.979 i PzW.978. Następnie (w latach 1935-1936) wybudowano pozostałe cztery schrony oraz kompleks podziemnych chodników łączących tych sześć Panzerwerków. Wtedy też zlikwidowano wejścia w schronach wybudowanych w 1933 r. Odtąd do kompleksu można było się dostać tylko przez dwa dobrze strzeżone wejścia bloku Pz.W.975.
Ostatni etap budowy fortyfikacji na Górze Śmiadowskiej miał miejsce w 1944 r. System ognia uszczelniono, wznosząc na wzgórzu dwa lekkie schrony typu Ringstand 58c („Tobruk”). Wykonano linię polowych fortyfikacji na przedpolu grupy wzmocnioną „Tobrukami”.
