Karz.21
Obiekt ten obok izby bojowej, której załoga mogła ostrzeliwać rejon przeprawy przy dawnym młynie. Posiadał pomieszczenie obserwatora artyleryjskiego, osłonięte kopułą pancerną typu 9P7. Ten schron oraz Karz.25 broniły przeprawy przez Strumień Młyński (niem. Mühlbach) i pas bagien w rejonie Sępolnieńskiego Młyna, po którym obecnie zostały tylko ruiny.
Karz.25
Obiekt ma jedno wejście i składa się z przedsionka oraz izby bojowej. Wewnątrz zachowało się wiele napisów eksploatacyjnych. Ten schron oraz Karz.21 broniły przeprawy przez Strumień Młyński (niem. Mühlbach) i pas bagien w rejonie Sępolnieńskiego Młyna, po którym obecnie zostały tylko ruiny.
Karz.26
To duży obiekt leżący na zboczu wzgórza. Jest to bunkier o zwiększonej klasie odporności B1. Składa się z przedsionka, izby gotowości i pomieszczenia bojowego dla obsługi ckm MG08, która mogła prowadzić ogień ponad terenem bagiennym na drogę prowadzącą z Sępolnieńskiego Młyna (niem. Gross Karzenburger Mühle) do nieistniejącego dziś folwarku Marienburg. Tym samym schron ten możemy […]
Karz.27
Jest to mały obiekt jednokomorowy i jednosektorowy. Wybudowano go w 1936 r. podobnie zresztą jak inne schrony północnej części odcinka Karz. Jednak w odróżnieniu od nich posiadał on niską klasę odporności C. Obiekt ten jest dość mocno zniszczony. Na elewacji wejściowej zachowały się wsporniki z siatką metalową.
Odcinek Karzenburg (sygnatura Karz.)
Odcinek taktyczny o sygnaturzeKarz. (niem. Gross Karzenburg, czyli Sępolno Wielkie) ciągnie się przez ok. 10 km, od Jeziora Bobięcińskiego Wielkiego do jeziora Łobez. Główny wysiłek obronny musiał być skupiony w środkowej części odcinka, przez którą biegnie szosa z Miastka do Sępolna. Ten stosunkowo szeroki pas terenu (między jeziorami Kołtki i Cieszęcino) był dogodny dla przeciwnika […]
B.23
Jego załoga mogła ostrzeliwać rejon przesmyku z foluszem. Obiekt ten jest bliźniaczo podobny do schronu B.27. Uwagę zwraca znakomicie zachowana równia ogniowa.
Odcinek Baldenburg (sygnatura B.)
Odcinek taktyczny Wału Pomorskiego Baldenburg, czyli Biały Bór, liczył ok. 10 kilometrów. Niemal na całej jego długości obronę można było oprzeć na ułożonych południkowo jeziorach Łobez i Bielsko. Wzdłuż ich zachodnich wysokich brzegów biegła linia fortyfikacji polowych. Rozmieszczono tam też schrony żelbetowe, które mogły być dość oddalone od siebie. Główny wysiłek obronny skupiono w Białym […]
Odcinek Engpass (sygnatura E.)
Sygnatura odcinka E. prawdopodobnie nawiązuje do niemieckich słów Enge lub Engpass oznaczających przesmyk lub wąski pas terenu. W tym przypadku chodziło oczywiście o przestrzeń między jeziorami Wielimie i Dołgie. Na odcinku tym wybudowano w 1934 r. czternaście dość zróżnicowanych schronów. W 1944 r. system obrony uzupełniono o sześć małych betonowych schronów typu Ringstand 58c, które […]
S.T.F.9
Obecnie znacznie zrujnowany, jednosektorowy schron. Był to obiekt z pomieszczeniem pogotowia, a sektor ostrzału ckm obejmował most na Płocicznej.
S.T.F.6
Jednosektorowy schron znajdujący się po drugiej stronie rzeki Płociczna. Był to obiekt z pomieszczeniem pogotowia, a sektor ostrzału ckm obejmował most na Płocicznej. Pomimo znacznego stopnia zrujnowania zachowała się oryginalna sygnatura tego obiektu.
S.T.F.5
Jednosektorowy, klasa odporności C, dozorował ogniem jezioro Piaseczno Małe.
S.T.F.3
Jednosektorowy, klasa odporności C, położony nad jeziorem Piaseczno Małe. Załoga mogła prowadzić ogień w kierunku drogi na przesmyku.
S.T.F.2
Jednosektorowy, klasa odporności C, położony nad jeziorem Piaseczno Duże. Załoga mogła prowadzić ogień w kierunku drogi na przesmyku.
S.T.F.I
Najlepiej zachowany spośród schronów położonych w rejonie przesmyku między jeziorami Piaseczno Duże i Małe. Bierny schron dowodzenia. Ten obiekt jest również miejscem hibernacji nietoperzy. Bunkier składał się z przedsionka i czterech pomieszczeń, z których jedno jest częściowo zasypane gruzem zrujnowanej ściany. Przedsionek i pozostałe izby są w idealnym stanie.
Odcinek Salmer Teerofen (sygnatura S.T.F.)
Odcinek taktyczny Salmer Teerofen (pol. Załomska Smolarnia) oznaczany sygnaturą S.T.F. Nazwa odcinka nawiązuje do znajdującej się w pobliżu leśniczówki, którą w okresie międzywojennym nazywano Salmer Teerofen, które to miano nawiązywało z kolei to znajdującej się tam niegdyś smolarni należącej do majątku ziemskiego w Załomie. Układ jezior i podmokłej doliny Płocicznej sprawił, że główny wysiłek obrony […]
S.T.K.3
Załoga schronu mogła prowadzić ogień wzdłuż drogi wiodącej przez przesmyk między jeziorami, który przecięto również rowem przeciwczołgowym. Obiekt jest dobrze zachowany, ale jego zwiedzenie nie jest możliwe w okresie hibernacji nietoperzy. Wzniesiono go w 1934 r. w zwiększonej klasie odporności B1. W elewacji wejściowej umieszczono stanowisko obserwatora. Przez wejście i schodnię dostawa-no się do przedsionka, […]
S.T.K.2
Jeden z trzech schronów tego odcinka. Miał za zadanie bronić przesmyku między jeziorami Piaseczno Duże i Jamno.
S.T.K.1
Obsługa ckm ze schronu S.T.K.1 miała zadanie uniemożliwiać przeprawy przez zachodnią zatokę Jeziora Jamno. Schron zbudowany w klasie odporności C, obecnie bardzo zniszczony.
Odcinek Salmer Teerofen – Krähefliess (sygnatura S.T.K.)
Niewielki odcinek taktyczny oznaczany sygnaturą S.T.K, czyli Salmer Teerofen – Krähefliess (pol. Załomska Smolarnia – Wroni Strumień) obejmował zaledwie trzy schrony, które broniły przesmyku między jeziorami Piaseczno Duże i Jamno, przy czym obsługa ckm ze schronu S.T.K.1 miała za zadanie uniemożliwiać przeprawy przez zachodnią zatokę tego drugiego jeziora. Przez przesmyk między jeziorami przebiega leśna droga, […]
Grü.S.4
Miał zwiększoną odporność B1. Dysponował zewnętrznym stanowiskiem obserwacyjnym, a izba bojowa osłonięta była kazamatą pancerną. Wraz z bunkrem Grü.S.3 kontrolował przeprawę przez pobliski strumień.
Grü.S.5/6
Najsilniejszy na tym odcinku, dwusektorowy obiekt. Wzniesiony w 1934 r. w klasie odporności B1. W schronie znajdowały się dwie izby bojowe o odmiennej konstrukcji. Pierwsza osłonięta była płytą pancerną o grubości 4 cm, a druga kazamatą 5P7. Ponadto w bunkrze było stanowisko obserwatora osłonięte poziomą płytą stalową o grubości 10 cm.
B.Drog.
Zachowana na jednej ze ścian sygnatura B.Drog. B. nawiązująca prawdopodobnie do słowa Befehlstelle, czyli stanowisko dowodzenia. Natomiast oznaczenie Drog. jest niewątpliwie skrótem od Drogensee (dziś jezioro Zdroje) lub Drogenfliess (dziś bezimienny strumień, wpadający do jeziora Jamno). Schron dowodzenia B.Drog. został wzniesiony w 1934 r. w klasie odporności C. Składa się z trzech bardzo dobrze zachowanych […]
Grü.S.2
Schron w większości zrujnowany, dobrze zachowało się tylko stanowisko obserwatora. Był to lekki, jednokomorowy schron bojowy, który miał na celu osłonę stanowiska dowodzenia.
Schron osłaniający studnię
Obiekt jest zrujnowany, ale wygląda bardzo malowniczo.
Odcinek Grünberg Suden (sygnatura Grü.S.)
Odcinek taktyczny Wału Pomorskiego obejmujący schrony położone na przesmyku między jeziorami Jamno i Zdroje przyjęło się określać mianem Grünberg Süden (Grü.S, pol. Miradź południe). Taka sygnatura nie zachowała się w żadnym ze schronów tego odcinka, ale skoro na północy leży odcinek Grünberg Norden, to logika wskazywałaby, że interesujący nas fragment fortyfikacji powinien nosić oznaczenie Grünberg […]
