Schrony Stra.3 i Stra.4 nie zostały wysadzone przez polskich saperów po 1945 r. Obydwa obiekty należą do odcinka taktycznego Wału Pomorskiego o sygnaturze Stra. od nazwy wsi Stranz. Zadaniem obrońców tego odcinka było zablokowanie przesmyku między jeziorami Dybrzno i Strączno.
Oprócz jezior i wzgórz walory obronne terenu wzmacniało rozległe Syrenie Bagno (niem. Jungfernbruch), ciągnące się między jeziorami Dybrzno i Mielno (inaczej Zielno) i przez które płynie niewielki strumień. Obydwa zachowały się w dość dobrym stanie. Jednosektorowy schron Stra.3 znajduje się w sąsiedztwie bunkra Stra.4. Obydwa obiekty położone są na wzgórzu powyżej linii transzei. Stra.3 posiadał przedsionek i izbę dla załogi i kazamatę pancerną (typ. 5P7), osłaniającą stanowisko ogniowe ckm. W przedsionku, do którego prowadzi jedno wejście nad strzelnicą wewnętrzną, widnieją oryginalne sygnatury – Stra.3 i E/b/13, poniżej widnieje rok budowy – 1935. Izba socjalna załogi jest dobrze zachowa na i okresowo wykorzystywana przez bezdomnych. Połączona jest otworem drzwiowym ze stanowiskiem ogniowym ckm, które osłonięte było kazamatą pancerną o grubości 100 mm.
Kazamata składała się z dwóch połączonych płyt stalowych – czołowej z otworem strzelniczym (pionowej) oraz stropowej (poziomej). Obsługę karabinu maszynowego ochraniały więc dwie płyty pancerne od czoła i od góry. Kazamata nie zachowała się, ale miejsca jej montażu są dobrze widoczne.
