Załoga schronu mogła prowadzić ogień wzdłuż drogi wiodącej przez przesmyk między jeziorami, który przecięto również rowem przeciwczołgowym. Obiekt jest dobrze zachowany, ale jego zwiedzenie nie jest możliwe w okresie hibernacji nietoperzy. Wzniesiono go w 1934 r. w zwiększonej klasie odporności B1. W elewacji wejściowej umieszczono stanowisko obserwatora. Przez wejście i schodnię dostawa-no się do przedsionka, w którym dobrze zachowały się nisze na wyposażenie i wyjście awaryjne.