Szumną nazwę Przesmyk Śmierci wymyślono długo po wojnie i nie ma ona jakiegokolwiek uzasadnienia historycznego. Tu i tam można usłyszeć nieprawdziwą opowieść o poległych w tym miejscu 300 żołnierzach polskich i radzieckich. W lutym 1945 r. toczyły się w tym miejscu intensywne walki i obie strony ponosiły straty, jednak nie tak wielkie. Co ciekawe, w dokumentacji niemieckiego 4 Pułku Podchorążych miejsce to nazywano Ritterkreuzstellung (Pozycja Krzyża Rycerskiego) Dowódca 4 Dywizji Piechoty 1 Armii Wojska Polskiego skoncentrował główne siły do ataku na odcinek na północ od Jeziora Dobre. Natomiast 12 Pułk Piechoty miał aktywnie wiązać przeciwnika na przesmykach między jeziorami Dobre, Zdbiczno i Smolno. Polscy żołnierze dobrze wywiązali się z tego zadania i ostatecznie przy wsparciu haubicy 152 mm sforsowali przesmyk. Polaków wspierać miała też artyleria sowieckiego 207 Pułku Piechoty 76 Dywizji.
Przez przesmyk biegła droga ze Szwecji do Rudnicy, którą Niemcy postanowili solidnie zablokować. Po obu jej stronach wzniesiono dwa jednosektorowe bunkry Schm.N.4 i Schm.N.3.
