Najsilniejszymi obiektami na odcinku drogi Zdbice-Golce była para identycznych dwusektorowych schronów bojowych z kopułami pancernymi. (Da.3/4 , Da.5/6)
Pierwszy znajduje się na Górze Moritza, a drugi kilkaset metrów na północ. Schron Da.3/4 posiadał też oznaczenie Pz.W.964, które wskazywało, że mamy do czynienia z tzw. pancerwerkiem, czyli dziełem pancernym (niem. PanzerWerk). Nazwę tę stosowano w przypadku betonowych schronów bojowych wyposażonych w kopułę pancerną.
Po wysadzeniu przez saperów schron Da.3/4 jest bardzo zniszczony. Okrągła podstawa kopuły pancernej wyrzucona siłą podmuchu leży dziś kilka metrów przed obiektem. Tworzyła ona pomieszczenie bojowe zwieńczone kopułą (typ 61P8, grubość pancerza 120 mm) z trzema strzelnicami do prowadzenia ognia z karabinu maszynowego w sektorze 180o.
W lepszym stanie jest druga izba bojowa, w której stanowisko ckm chroniła płyta pancerna typu 7P7 (grubość 100 mm).
Ponieważ załoga mogła prowadzić ogień w dwóch sektorach, przyjęło się określać tego typu obiekty jako dwusektorowe.
Dość dobrze zachowana jest tylna część obiektu z przedsionkiem i dwoma wejściami, chronionymi boczną zewnętrzną strzelnicą, za którą jest niewielkie pomieszczenie strzelca.
Obrońcy schronu mogli prowadzić ogień z tego stanowiska, uniemożliwiając zbliżenie się do otworów wejściowych.
W schronie tym znajdowało się też pomieszczenie dla drużyny piechoty, która broniła pobliskiego odcinka transzei. Żołnierze mogli ukryć się w schronie podczas nawały artyleryjskiej.
Udawali się tam też na odpoczynek między dyżurami bojowymi.
