W wyniku eksploatacji dawnej żwirowni cały B-Werk N.2 wraz z częścią podziemną jest dziś odsłonięty. Pamiętać należy jednak, że w 1945 r. tylko niewielka część tego obiektu wystawała ponad ziemię.
Obiekt powstał w latach 1934-1935. Górna kondygnacja stanowiła jego część bojową, gdyż znajdowały się tam dwa stanowiska bojowe dla ckm osłonięte kazamatami, dwie wartownie mieszczące po dwie strzelnice oraz stanowisko ckm MG08 osłonięte trójstrzelnicową kopułą typu 3aP7.
Wejście główne do obiektu osłaniane było strzelnicami: zewnętrzną i wewnętrzną. Za progiem znajdowała się zapadnia, która była kolejną barierą dla żołnierzy przeciwnika. Po jej lewej stronie jest niewielki magazyn, a po prawej znajdują się dwudzielne drzwi pancerne prowadzące do pierwszej wartowni.
Z wartownią sąsiaduje niewielkie pomieszczenie, przez które przechodziło się do stanowiska ogniowego ckm niegdyś osłoniętego kazamatą pancerną. Wąski korytarz prowadzi do drugiej wartowni. Wcześniej po lewej stronie miniemy klatkę schodową prowadzącą do dolnej kondygnacji.
Z wartowni możemy się dostać do stanowisk bojowych osłoniętych niegdyś kazamatą 4P7 oraz trójstrzelnicową kopułą pancerną 3aP7.
Dolna kondygnacja miała charakter techniczno-socjalny. Znajdowały się tam izby odpoczynku dla załogi, izba opatrunkowa, pokój dowódcy, węzeł łączności, kuchnia, toaleta, zbiorniki na wodę i paliwo, studnia oraz maszynownia.
Obecnie w bunkrze znajduje się Muzeum Wału Pomorskiego i Militarnej Historii Pomorza.