Najsilniejszy na tym odcinku, dwusektorowy obiekt. Wzniesiony w 1934 r. w klasie odporności B1. W schronie znajdowały się dwie izby bojowe o odmiennej konstrukcji. Pierwsza osłonięta była płytą pancerną o grubości 4 cm, a druga kazamatą 5P7. Ponadto w bunkrze było stanowisko obserwatora osłonięte poziomą płytą stalową o grubości 10 cm.