B.18

W Białym Borze, na rozwidleniu ulic Szczecineckiej i Bobolickiej znajduje się jeden z najciekawszych
obiektów na Wale Pomorskim.To narożna, dwupiętrowa kamienica, na której parterze widoczne są zamurowane okna. To jedynie atrapy, gdyż parterową część zajmował zamaskowany budynkiem dwusektorowy schron bojowy B.18.
Kamienica powstała w 1934 r. na miejscu starszej budowli. Parter przeznaczono na bunkier. Mieszkanie na piętrze otrzymała rodzina urzędnika policji kryminalnej. Ukryty w kamienicy schron posiadał dwie izby bojowe, w których stanowiska ogniowe miały obsługi dwóch ckm MG08. Załoga schronu kontrolowała ogniem ulicę wiodącą przez wąski przesmyk między jeziorem Ławiczka a terenami bagiennymi nad północną zatoką jeziora Bielsko. Ponadto obiekt obejmował pomieszczenie pogotowia i przedsionek. Wejście do schronu znajdowało się na klatce schodowej. Korzystając z wyjścia awaryjnego żołnierze znaleźliby się w drugiej klatce schodowej. W przypadku zbombardowania kamienicy lub zburzenia jej przez artylerię załoga zagrożona była zasypaniem. Dlatego w 1937 r. zmodernizowano schron, dobudowując do wyjścia awaryjnego korytarz prowadzący na podwórze.
Wejścia z pancernymi drzwiami były zamaskowane drewnianymi drzwiami. Pomimo tak znacznych nakładów na zamaskowanie tego obiektu i zachowywania ścisłej tajemnicy polscy agenci wywiadu opisali dość precyzyjnie ten schron w swoich raportach.