Przed obniżeniem lustra wody jeziora Trzesiecko zamek położony był na wyspie. Powstał w I połowie XIV w. w miejscu dawnego grodziska słowiańskiego. Nie sposób jednak powiedzieć, jak wyglądała ta pierwotna budowla. Po pięćdziesięciu latach zamek został przebudowany. Powstało wtedy skrzydło południowe zwane domem rycerskim (dolna kondygnacja dzisiejszego skrzydła południowego) i mur otaczający dziedziniec. Dalsza rozbudowa twierdzy miała miejsce w XV i XVI w., kiedy powstało trzykondygnacyjne skrzydło północne (bramne), przed którym stała wieża i most zwodzony. Do skrzydła południowego przylegała okrągła baszta więzienna (rondel) o średnicy 8 m. W latach 1606-1610 książę szczeciński Filip II nakazał przebudowę południowego skrzydła w stylu renesansowym. Odtąd tę najstarszą część zamku nazywano skrzydłem Filipa. Z tego okresu pochodzi najstarszy wizerunek zamku, który przedstawiono na mapie Eberharda Lubinusa. Niedługo później, w latach 1619-1623 książę Ulryk nakazał rozebrać niszczejące skrzydło północne i zastąpić je nową budowlą.
Skrzydło Filipa przebudowano jeszcze dwukrotnie, a w XIX w. rozebrano skrzydło północne, wznosząc dwie nowe budowle na jego miejscu, od wschodniej strony.
W czasach swej świetności zamek był siedzibą landratów, a niekiedy również członków rodzin książęcych.
W XIV w. mieszkał tam sam książę Warcisław V, a na początku XVII w. szczecinecka warownia stała się siedzibą wdów po zmarłych władcach zachodniopomorskich. Mieszkała tam m.in. księżna Anna – wdowa po Bolesławie III. W latach 1622-1650 w zamku mieszkała księżna Jadwiga Brunszwicka (właściwie Hedwig von Braunschweig-Wolfenbüttel) wdowa po księciu Urlyku Pomorskim, który zmarł w wieku zaledwie 33 lat z powodu alkoholizmu. Po jego śmierci Jadwiga przeniosła się do Szczecinka. W pamięci mieszkańców miasta zapisała się ufundowaniem jednego z pierwszych gimnazjów na Pomorzu Zachodnim. Szkoła ta do 1945 r. nosiła jej imię.
Obecnie w zamku mieści się centrum konferencyjne.
