N.20

Dwukondygnacyjny schron zaliczany do kategorii B-Werków, czyli dzieł obronnych o klasie odporności
B (grubość ścian żelbetowych 150 cm, grubość pancerzy 20-25 cm). Załoga N.20 mogła skutecznie osłaniać ogniem sąsiadujące z nią schrony, drogi do Koszalina i Sporego, wiadukt nad linią kolejową i znajdujące się w pobliżu rozwidlenia dróg. Nie posiadał źródła wody pitnej, dlatego kilkadziesiąt metrów na zachód możemy odszukać niewielki betonowy bunkier osłaniający studnię.
Do wnętrza górnej kondygnacji BWerku N.20 prowadziło jedno wejście osłaniane przez strzelnicę zewnętrzną. Za wejściową schodnią znajdował się przedsionek z zapadnią osłanianą przez strzelnicę wewnętrzną. Korytarz z zapadnią umożliwiał wejście do dwóch izb bojowych.
W górnej kondygnacji były łącznie cztery izby bojowe, przy czym jedna zwieńczona trójstrzelnicową kopułą pancerną. Ponadto znajdowała się tam klatka schodowa, którą schodziło się na dół. W dolnej kondygnacji znajdował się węzeł łączności, pokój dowódcy, izba odpoczynku dla załogi, maszynownia z pomieszczeniem filtrów, izba opatrunkowa i pomieszczenie ze zbiornikiem na wodę.
B-Werk N.20 jest dziś zrujnowany. Dolna kondygnacja jest prawie całkowicie zasypana, natomiast dość czytelny jest układ pomieszczeń górnej. Zachowały się też efektowne schodkowe ambrazury zewnętrznych strzelnic.